Zonder schaamte

Zonder schaamte schrijf ik dit deze blog, zeker te weten zal er deze keer zeker fouten in komen te staan omdat ik nu een keer een stuk wil schrijven zonder schaamte. Heel soms laat ik wel eens een stuk nakijken door een vriend of vriendin. Het gebeurd ook regelmatig dat het stuk tekst er staat online en dat ik een tip rijg dat er een fout in staat. Ik verbeter die dan omdat men zegt waar ik het ook wel een beetje mee eens ben dat er geen taalfouten in mogen te staan. Helaas is mijn spelling niet super. Desalniettemin wil ik wel graag alles doen waar ik een goed gevoel bij heb, dus ook teksten schrijven. Nu giet ik mijn teksten in een blog. Zonder schaamte.

Vaak als een ik een stuk tekst schrijf, schrijf ik letterlijk op wat in mijn op komt. Dat vind ik ook wel zo makkelijk dan hoef je niet te graven in je geheugen. Ik maakte deze morgen zo veel mee dat ik dacht dat ik net thuis kwam van het lopen laat ik, eens weer eens een blog schrijven. Dus nu zit ik hier ramen dicht gedaan om de prikkels van buiten te verminderen. Radio uit gedaan om deze ruimte een beetje prikkelarm te maken. Zo dat ie zonder afgeleid te worden eens met een sneltreinvaart deze blog kan tikken. Ik maak eerst even een spiekbriefje. Ik ken mijzelf gelukkig inmiddels.

Ik schrijf:

• Zonder schaamte,
• weer,
• hardlopen,
• knieën,
• kleding,
• lopen,
• muziek,
• Anouk,
• telefoon,
• ziet mensen denken,
• dikke pens (alcohol gezwel,)
• iedereen oogcontact,
• depressie,
• mensen denken foto echt waar.

Genoeg onderwerpen die vanmorgen passeerde al hou ik mij nou daar aan vast van is er genoeg te vertellen. Zonder verdwaald te raken.

12 september 2015 11.00 uur

Ik kijk naar buiten check het weer op internet. 14 graden een neerslagkans van 5% luchtvochtigheid van 77% en wind van 21 km/h. Prachtig weer om eens naar buiten te gaan ik heb vroeger wel een paar jaartjes hardgelopen dus, heb wel een beetje ervaring. Jammer genoeg begon ik toen der tijd veel te snel, waardoor ik nu last heb van mijn beide knieën met veel fysiotherapie achter de rug weet ik inmiddels dat echt hardlopen niet echt een sport is voor mij. Wel weet ik dat lopen voor ieder mens goed is. Dus ben ik maar gaan lopen in mijn hardloopkleding. Hardloop t-siert, hartloop trui, en hardloop jasje allemaal heerlijk ademend en geen loshangende frutsels waar je alleen maar last van heb. Ook geen gekke naden die maar irriteren. Ik pakte ook z’n strak broekje. Ik wou hem aan doen en dacht nee, nee dat gaat niet door. Vind het helemaal niks.

Ik begrijp best als je de marathon loopt dat je lekker aerodynamisch wil zijn maar voor mij nee! Ik trok een gewone jogging broek aan lekker wijd. Ik wou zo min mogelijk mee. Liefst had ik mijn spiegelreflexcamera mee genomen, maar je weet inmiddels nooit wat je tegen komt. Maar dat apparaat is te zwaar dus ik koos om nu een keertje geen camera mee te nemen nou.

Oké, ik nam mijn telefoon wel mee. Eerst moet ik even wat nieuwe muziek op mijn telefoon zetten. Ik zie daar staan Anouk – Live At Symphonica In Rosso (2014) NLToppers, Ik dacht waarom niet Anouk twee dubbel cd’s. Als MP3 dan lijkt me leuk hopatee op mijn telefoon. Mooie hardloopschoenen aan en hatsykidee. Anouk gebruikte ik als graadmeter. Als Anouk klaar was met zingen had ik twee cd’s geluisterd en was het wel een teken dat ik klaar was met lopen. Zo gezegd zo gedaan.

Ik had een aardige route in mijn hoofd zitten en ik schatte het op 8 km. Als ik dit allemaal eens ga door zetten. Zal ik het eens op meten met de fiets. Ik heb daar een km teller op. Misschien via internet zou dat ook wel leuk zijn maar anyway. Ik was dus lekker aan het lopen en schatte dat ik z’n 9 km per uur aan het lopen was. Ik liep lekker door . De route is voor de helft door de natuur veel water en veel vogels en weinig mensen. Heerlijk rustig. Ik bedacht me toen misschien is het wel leuk om deze morgen een keer zonder schaamte op te schrijven. Zonder enig rekening houdend wat ik ga opnoemen c.q. schrijven gewoon zeggen wat je denkt. In het algemeen is het niet altijd even goed dat je een flapuit ben. Maar in deze blog ja hier mag het. In het algemeen kan je natuurlijk zeg maar alles zeggen tegen iedereen het is vaak te manier hoe je iets zegt. Dat is vaak het belangrijkste hoe je iets aan iemand zegt. Ik heb natuurlijk een spiekbriefje gemaakt die ik wel een beetje na moet leven. Anders loopt het helemaal uit de hand. Aangezien dat ik mijn knieën dus een jaar of zes geleden verpest heb omdat ik te snel ben gaan hard lopen zet ik toch de pas er een beetje in halve wegen begin ik 100 meter te rennen. Ik was inmiddels lekker opgewarmd en had er denk ik al 4 km op zitten. Zelf zet ik natuurlijk elke dag foto’s te bewerken dus mijn conditie is echt slecht. Daar moet wat aan gebeuren. Heel rustig begon ik een beetje te trimmen.

Ik liep in de berm waar de grond zacht is en dus meer demping was in de schoen waar door mijn knieën een speciale behandeling kregen met ach laat ik het zo zeggen het was beter voor mijn knieën om in een berm te lopen. Ik merkte al gouw dat mijn conditie waardeloos was. Blijft altijd kut als je weet dat het zo is en dat je er dan altijd ook nog mee geconfronteerd word. Daar was het moment en al gouw begon ik weer door te lopen rennen ging niet mijn knieën begonnen al te branden en deze met elke stap alweer pijn. Pff lekker weer. Oké, het was niet anders. Ik kom op een drukke, weg veel brommers en fietsers alleen een bus mag er rijden en wat verkeer van de mensen die aan die weg woonden. Ik heb vroeger hier heel veel gefietst.

Nu zien de bomen er niet meer uit omdat ze jaren geleden voor de helft gekapt moesten worden omdat er dacht ik een virus in zat zo jammer. Zo staan er honderden bomen langs deze weg ik loop richting huis.

Ik kom veel fietsers tegen. Ik loop aan de linker kant van de weg. Doet me denken aan Engeland en Suriname waar ze dat ook doen. Hier doe ik dat dat ik het aankomende verkeer kan aan kijken zodat ik niet overreden word. Iedere keer als ik een fietser of een brommer tegen kom hebben wij oog contact. Het zijn vaak met een brommer 2 a 3 seconden en met een fietser en loper wat langer. Toch dat ene moment is toch een moment dat we elkaar hebben gezien. De brommer of fietser neemt dan een klein bochtje naar rechts en passender mij. Vaak zie in jongen mensen ik schat ze net 16 jaar mij voorbij schuren zonder helm op een snorscooter die dan waarschijnlijk 70 km per uur rijd. Soms zie je een knipje soms zie je een brede grijns. Ik kan niet voor anderen denken en wat er in andermans hoofd omgaat zie je helemaal niet ik drie seconde.

Ik ben natuurlijk voor mij zelf bezig daarom loop ik daar. Maar als ik Dan een man of een vrouw zie die helemaal niet of een scooter pas eigenlijk ze zo dik zijn dat de er bijna van af vallen. Ja, die mensen die mij dan een beetje uitlachen als ik daar loop ach dank denk ik bij me zelf neem er een voorbeeld aan. Het liefst zou ik dan voor die scooter willen springen. En zij vertellen waarom ze mij zo uitlachte. En dat ze mij eerlijk konden vertellen waarom. Maar nee ik laat het gebeuren. Ik ben lekker gezond bezig. En die beste mensen ach die komen hun zelf wel tegen.

Archief © EMR Photography

Archief © EMR Photography

Ik zie twee jongen zwanen rustig naar me toe zwemmen. Totaal niet schuw nee ik zeg tegen ze volgende keer op de foto.

Paar weken geleden had ik ze hier gefotografeerd ik denk een kilometer terug ze waren met hun houders en die vader vloog me bijna aan. Als het dezelfde waren.

Deze zwanen bedoelde ik ©2015 EMR Photography

Als. Ik loop stug verder en kom ik daar een ouder echtpaar tegen, allebei op een elektrische fiets. Vaak rijden mannen zeker op oudere leeftijd op dames fiets vanwege het afstappen. Maar deze fietsen leken wel opgevoerd. Op tien meter afstand kwamen ze wel heel dicht tegen me aan rijden. Ik sprong bijna de sloot in. Wat een mutherfuckers die mutherfuckers keken niet eens om! Zo vaak we hebben we oogcontact, voor dat ze mij bijna ramde! Twee mensen fietsen naast elkaar hebben ruimte zat om mij te passeren en toch rijden ze strak voor uit. Zucht… Ik hoor Anouk de band voorstellen in mijn oor, Trein zingt nog een stukje mee.

Na dik twee uur gelopen te hebben, rek ik nog wat of dat verstandig is weet ik niet? Zijn de meningen verdeeld van. Ik doe het toch. En opeens was het stil. De muziek is afgelopen en de vogels fluiten.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Denk er maar eens over na

Gister was echt z’n dag, ik had het echt even gehad met alles. Ik bedoel eigenlijk dan alles wat ademt. De ene na de andere word depressief om me heen terwijl het lekker met mij gaat.

Eerlijk gezegd was ik gister niet alleen klaar met alles wat leeft, nee, ik was ook klaar even met oneerlijkheid. Ja, toch zie zo veel oneerlijkheid om mij heen dat ik er bijna onpasselijk van word. Echte braakneigingen echt dat het zo zeer doet in je buik dat je daadwerkelijk moet kotsen.

Nou dat is een klein beetje overdreven. Maar om maar een beeld te vormen. Vaak willen mensen altijd maar een beeld hebben om zich er aan vast te klampen. Omdat men dan denkt wat ik zie is waar. Of het nou op het Journaal is of als het nou bij de buurman of zelfs in de supermarkt is. Vaak nemen ze ik noen ze maar ze het aan als zoete koek.

Wat is nou waar wat je ziet? En wat is nou niet waar? Ik vind het een goede vraag. Ga er maar eens over nadenken. Wat is nou waar en wat is nou niet waar. Het interesseert me zo dat ik zo lang als ik mij zelf kan herinneren op zoek ben naar de waarheid. Zelf ben ik niet met een geloof opgevoed.

Nee, ik sta er wel open neem nou…

DE VIJF GROTE GODSDIENSTEN

1. Het Christendom
2. De Islam
3. Hindoeïsme
4. Joodse Godsdienst
5. Het Boeddhisme

In mijn kennissenkring zijn er altijd wel mensen geweest die een van deze godsdiensten geloofde en heb ik wel wat van mee gekregen. Ik spreek uiteraard voor mij zelf.
Zelf ben ik er niet echt van overtuigd geraakt. Ik heb niks tegen deze mensen voor mij is iedereen gelijk. Zolang ze een ander maar geen kwaad mee doen.
Ik wil eigenlijk niet veel kwijt over het geloof. Mijn ervaring is vaak wel dat ook mede door het geloof veel oorlogen zijn ontstaan en onderdrukking. Om maar wat te noemen.

Ik kwam een mooi stuk op internet tegen wat ik graag even met jullie wil delen.

“Waarom geloof je niet in God?” Steeds weer wordt mij dat gevraagd. Ik probeer altijd een invoelend, redelijk antwoord te geven. Dat is meestal lastig, tijdrovend en nutteloos. Mensen die in God geloven hebben geen bewijs voor zijn bestaan nodig, en ze willen zeker geen bewijs voor het tegendeel. Ze zijn gelukkig met hun geloof. Ze zeggen soms zelfs dingen als “Voor mij is het waar” en “Het is geloof”.

Ik geef nog steeds mijn logische antwoord, omdat ik een oneerlijk antwoord als neerbuigend en onbeleefd beschouw. Daarom is het ironisch dat “Ik geloof niet in God omdat er absoluut geen wetenschappelijk bewijs is voor zijn bestaan, en van wat ik gehoord heb is de hele definitie een logische onmogelijkheid in dit bekende universum,” als zowel neerbuigend als onbeleefd wordt opgevat.
Arrogantie is ook zo’n beschuldiging. Dat lijkt al helemaal onredelijk. Wetenschap zoekt naar waarheid. En ze discrimineert niet. Ze ontdekt dingen, goed of slecht. Wetenschap is bescheiden. Ze weet wat ze weet, en ze weet wat ze niet weet. Ze baseert haar bevindingen en overtuigingen op hard bewijs – bewijs dat voortdurend herzien en aangevuld wordt. Ze raakt niet beledigd als nieuwe feiten zich aandienen. Ze omhelst de beschikbare kennis. Ze volhardt niet in middeleeuwse praktijken omdat die traditie zijn. Als ze dat zou doen, zou u niet een dosis penicilline krijgen, maar zou u een bloedzuiger in uw broek laten glijden en bidden. Wat u ook maar mag “geloven”, het is niet zo efficiënt als een medicijn. U zult wel weer zeggen, “Het werkt voor mij,” maar dat doen placebo’s ook.

Waarmee ik maar wil zeggen dat God niet bestaat. Ik zeg niet dat geloof niet bestaat. Ik weet dat geloof bestaat. Ik zie het overal. Maar ergens in te geloven maakt het nog niet waar. De hoop dat iets waar is maakt het niet waar. Het bestaan van God is niet subjectief. Hij bestaat of hij bestaat niet. Dat is geen kwestie van opvatting. U mag uw eigen opvattingen hebben. Maar u kunt niet uw eigen feiten hebben.

Waarom ik niet in God geloof? Nee, nee, nee, waarom gelooft u in God? De bewijslast ligt toch zeker bij de gelovige. U bent daar mee begonnen. Als ik naar u toekwam en zou vragen, “Waarom gelooft u niet dat ik kan vliegen?” zou u zeggen, “Waarom zou ik?” Dan zou ik antwoorden, “Omdat het een kwestie van geloof is.” En als ik dan zou zeggen, “Bewijs maar dat ik niet kan vliegen, ziet je wel dat je dat niet kunt bewijzen?” U zou dan waarschijnlijk weglopen, de beveiliging te hulp roepen of me uit het raam gooien en roept, “Vlieg dan, idioot!”

Maar dit is natuurlijk een spirituele kwestie, religie is iets anders. Als atheïst zie ik er niets “verkeerds” in om in een god te geloven. Ik denk niet dat er een god is, maar er in te geloven kan geen kwaad. Als dit u op enige manier helpt, vind ik dat prima. Pas wanneer dat geloof inbreuk maakt op de rechten van anderen, verontrust het mij. Ik zou u uw recht op het geloven in een god nooit willen ontzeggen. Ik zou er alleen de voorkeur aan geven als u bijvoorbeeld geen mensen doodt die in een andere god geloven. Of iemand dood te stenigen omdat uw voorschriften zeggen dat zijn seksualiteit immoreel is.
Het is vreemd dat iemand die gelooft dat een almachtige, alwetende macht verantwoordelijk is voor alles wat gebeurt, bovendien ook mensen wil veroordelen en bestraffen voor wat ze zijn. Voor zover mij bekend is atheïst zijn het ergste dat iemand kan zijn. De eerste vier geboden hameren hierop.Er bestaat een god, ik ben die god, niemand anders is het, en vergeet niet dat jullie niet zo goed zijn. (“Gij zult niet doden” komt pas op de zesde plaats). Wanneer geconfronteerd met iemand die mijn gebrek aan religieus geloof zo verachtelijk vindt, zeg ik altijd, “Dat is hoe God mij heeft gemaakt.”
Maar waarvan worden atheïsten nu eigenlijk beticht? De dictionaire definieert God als “een bovennatuurlijke schepper en toezichthouder van het universum.” Deze definitie omvat alle goden, godinnen en bovennatuurlijke wezens. Sinds het begin van de geschreven geschiedenis, die bepaald werd door de uitvinding van het schrift door de Sumeriërs ongeveer 6000 jaar geleden, hebben historici 3700 bovennatuurlijke wezens vastgelegd, waarvan er 2870 als godheden beschouwd kunnen worden.
Dus de volgende keer dat iemand mij vertelt in God te geloven, zal ik vragen, “O, welke dan? Zeus? Hades? Jupiter? Mars? Odin? Thor? Krishna? Vishnu? Ra?……” Als men zegt, “Alleen God. Ik geloof in de ene God,” zal ik er op wijzen dat men dan bijna net zo atheïstisch is als ik. Ik geloof niet in 2870 goden, en zij geloven niet in 2869.
Vroeger geloofde ik in God. De christelijke, bedoel ik. Ik hield van Jezus. Hij was mijn held. Meer nog dan popsterren. Meer dan voetballers. Meer dan God. God was per definitie almachtig en perfect. Jezus was een mens. Hij moest er iets voor doen. Hij weerstond verleiding en overwon de zonde. Hij was integer en moedig. Maar Hij was mijn held omdat Hij vriendelijk was. En hij was vriendelijk voor iedereen. Hij bezweek niet voor druk, of tirannie en wreedheid. Hij gaf er niets om wie je was. Hij hield van je. Wat een figuur. Zo zou ik ook willen zijn.

Op een dag toen ik ongeveer acht jaar oud was, zat ik de kruisiging te tekenen als deel van mijn Bijbelstudie huiswerk. Ik hield ook van tekenen. En van de natuur. Ik bewonderde hoe God de dieren gemaakt had. Die waren ook volmaakt. En buitengewoon mooi. Het was een verbazingwekkende wereld.
Ik woonde in een zeer arme arbeidersbuurt in het stedelijk conglomeraat Reading, ongeveer 60 km westelijk van Londen. Mijn vader was een arbeider en mijn moeder huisvrouw. Ik heb me nooit geschaamd voor de armoede. Het was haast edel. Bovendien verkeerde iedereen die ik kende in dezelfde situatie, en ik had alles wat ik nodig had. De school was gratis. Mijn kleren waren goedkoop en altijd schoon en gestreken. En mijn moeder was altijd aan het koken.
Ze was aan het koken die dag toen ik het kruis aan het tekenen was. Ik zat aan de keukentafel toen mijn broer thuis kwam. Hij was 11 jaar ouder dan ik, dus moet hij 19 geweest zijn. Hij was zo bijdehand als iemand maar kan zijn, maar hij was ook brutaal. Hij maakte ruzie en kwam in de problemen. Ik was een brave jongen. Ik ging naar de kerk en geloofde in God – wat een geruststelling voor een arbeidersklasse-moeder. Weet je, opgroeiend waar ik opgroeide, moeders hadden niet zoveel hoop dat hun kinderen nog eens dokter zouden worden; ze hoopten alleen maar dat hun kinderen niet in de gevangenis zouden belanden. Dus als je ze opvoedde met het geloof in God, zouden ze goed zijn en zich aan de wet houden. Het is een perfect systeem.
Wel, 75 procent van de Amerikanen zijn godvrezende christenen; 75 procent van de gevangenen zijn godvrezende christenen. 10 procent van de Amerikanen zijn atheïst; 0,2 procent van de gevangenen zijn atheïst.
Hoe dan ook, daar zat ik heel tevreden mijn held te tekenen, toen mijn broer vroeg, “Waarom geloof je in God?” Gewoon een eenvoudige vraag. Maar mijn moeder raakte in paniek. “Bob,” zei ze op een toon waarvan ik wist wat die betekende, “Hou je mond.” Waarom was het slecht om dat te vragen? Als er een God was en mijn geloof sterk was, maakte het niets uit wat mensen zeiden. O….wacht even…. Er is geen God.

Hij weet het, en zij weet het eigenlijk ook. Zo eenvoudig was het. Ik begon er over na te denken en meer vragen te stellen, en binnen een uur was ik een atheïst.
Tjonge. Geen God. Als mijn moeder gelogen had over God, zou ze dan ook over Santa gelogen hebben? Ja natuurlijk, maar wat geeft het? De cadeautjes bleven komen.
En dat deden de giften van mijn pas ontdekte atheïsme ook. De giften van waarheid, wetenschap, de natuur. De ware schoonheid van de wereld. Ik leerde over evolutie – een theorie zo simpel dat alleen het grootste genie van Engeland daar op gekomen kon zijn. Evolutie van planten, dieren en ons – met verbeelding, vrije wil, liefde, humor.
Ik had geen reden voor mijn bestaan meer nodig, alleen een reden om te leven. En verbeelding, vrije wil, liefde, humor, plezier, muziek, sport, bier en pizza’s zijn allemaal goede redenen om te leven. Maar om een eerlijk leven te leiden – daar heb je de waarheid voor nodig. Dat is het andere dat ik die dag leerde, dat de waarheid, hoe alarmerend en oncomfortabel dan ook, tenslotte tot bevrijding en waardigheid leidt.
Dus wat betekent de vraag “Waarom geloof je niet in God?” nu werkelijk? Ik denk dat als men dat vraagt, men eigenlijk aan zijn eigen geloof twijfelt. Eigenlijk vraagt men “Wat maakt jou zo bijzonder?. Waarom ben je niet net als wij gehersenspoeld? Hoe durf je te zeggen dat ik een dwaas ben en niet naar de hemel ga, idioot!”
Laten we eerlijk zijn, als één persoon in God zou geloven, zou hij als zeer vreemd worden beschouwd. Maar omdat het een erg populair denkbeeld is wordt het geaccepteerd. En waarom is het zo’n populair idee? Dat ligt voor de hand. Het is een aantrekkelijke propositie. Geloof in mij en leef voor eeuwig. Nogmaals, als het alleen een kwestie van spiritualiteit zou zijn, was er niets aan de hand.

“Wat gij niet wilt dat u geschiedt….” is een mooie levensregel. Ik houd mij daar aan. Vergeving is waarschijnlijk de grootste deugd die bestaat. Maar dat is precies alles wat het is – een deugd. Niet alleen maar een christelijke deugd. Niemand heeft het alleenrecht op goed zijn. Ik ben goed. Ik geloof alleen niet dat ik daar in de hemel voor beloond zal worden. Mijn beloning is hier en nu. Ik ben me ervan bewust dat ik probeer het juiste te doen. Dat ik een goed leven geleid heb. En dat is waar spiritualiteit verdwaalde. Toen die een stok werd om mensen mee te slaan. “Als je dat doet, ga je naar de hel.”
U gaat niet in de hel branden. Maar wees toch maar aardig.
_____
Bron:
(http://blogs.wsj.com/speakeasy/2010/12/19/a-holiday-message-from-ricky-gervais-why-im-an-atheist/)

Zo denk ik er over 24-09-2015

Deze hele maand is al een gekke huis qua drukte, wat ik er wel bij wil zeggen dat ik die drukte zelf maak en bepaal. Ik denk dat het bij mijn karakter hoort. Leven op een deadline, ik moet ook toegeven dat ik het beste presteer onder druk. Dat geeft behoorlijk risico. Ben je bijvoorbeeld met twaalf dingen tegelijk bezig ben. Wat geen uitzondering is en je neemt een stapje te snel. Ja, dan kan je natuurlijk kei hard naar beneden vallen. Daarom geef ik mijzelf wel nog een klus, of nog een klus er bij maar wel wetend dat sommige klussen ook “therapeutisch” kunnen werken. Ik begon dit stukje echt net te schrijven er zijn dus ook niet veel dingen voorbereid. Maar toch wil ik het even met jullie hebben, over het therapeutische, wat in een klus kan zitten. Kijk met een foto bewerken zit ik in mijn eigen wereldje. Helemaal alleen, vaak en helemaal in die foto. Ik ben niet echt een fotograaf die een foto echt helemaal uit plant, en dan de foto maakt. Neee ik ben een fotograaf die zeker wel vaak de compositie bekijk, licht dat soort dingen. Maar ik bedenk nooit van mij zet mijn camera alleen op zwart wit dit word echt een zwart witte foto. Nee, ik ben echt vrij, zo voel ik me ook als ik een foto maak. Tuurlijk moet je wel met dingen rekening houden zeer zeker als je een portret van een mens maakt. Met dieren is dat weer een ander geval. Begrijp je wat ik bedoel. Terug naar de foto die dan al gemaakt is en in Lightroom bewerkingsprogramma voor mij dan zit Oké ik ben dus die foto aan het bewerken en echt hoe de tijd verstrijkt krijgt de fot vorm. Vorm hoe ik dan pas op dat moment een ingeving krijg zo ja zo moet i worden. Zwart wit of kleur gebeurt dan in de donkere kamer van Lightroom.

Het kan een manier van Therapeutische ontspanning doen. Normaliter waar ik ook ben wil ik alles zien aan alles mee doen en ook nog leuk gevonden willen worden maar wel met een eerlijke twist. Dus als ik weer terug ga naar het bewerkingsprogromma en ik zit in die donkere kamer van de foto bewerken dan ben i heel geconcentreerd met een onderwerp bezig. Namelijk het zo mooi maken in mijn ogen dan van de foto. Eigenlijk zit je in een soort van trans, trans van de foto en je zelf. En hoeveel moeite het ook kost het geeft voldoening en je ziet de foto groeien van mooier naar mooier. Dat geeft weer voldoening. Ook dat kan weer uit de hand lopen misschien hebben jullie in de eerder blogs gelezen, dat als je alleen maar met foto bewerken bezig ben dat je lichaam wel eens kan protesteren. In mijn geval was en is dat nog steeds een beetje een tennis arm. Wat een tennis elle boog kan worden ect ect.. Daarom ben ik toch best blij dat ik even deze tekst mag en kan type. Dat er een taalfout in zit of als het niet helemaal lekker loopt is mijn excuus dan even. “Hey hoor eens ik ben geen schrijver nee ik ben een model en fotograaf ”leuk toch.

Iedereen zal het misschien wel herkennen en misschien ook niet dat er in veel andere dingen in je leven een vorm van rust voor je zelf in kan zitten. Voor mij is het dan schrijven rappen fotograferen dichten, en in de alle haast van nu ben ik er misschien nog wel een paar vergeten. Dat maakt niet uit. Ik wil hier alleen maar schrijven en misschien heb een lezer er nog wat aan het is wel eens waar mijn verhaal. Maar het zou zo maar eens raakvlakken kunnen hebben met jou die de leest.

Dus vind je iets super leuk probeer er altijd wat bij te vinden 1een ding heel goed kunnen is natuurlijk leuk maar mij advies probeer er nog een bij en misschien nog wel een bij. Meer afwisseling maakt het leven een stuk leuker toch… Maar doe het nou niet te gek wil ik net zeggen maar eigenlijk is natuurlijk elk mens uniek. En elk mens is natuurlijk anders. Dus ik kan alleen voor mij zelf spreken. En dit helpt bij mij nu een stuk schrijven en vergeet het schilderen niet o wat kan je toch lekker in trans wezen met het schilderen van een doek of het tekenen op een stuk papier.

Veel mensen zijn het misschien verleerd omdat iedereen maar bezig in met je hoofd een klein stukje naar beneden buigen en in de wereld van je telefoon leven ja dat schijnt een nieuwe wereld te zijn. Computer verslaving, en helemaal in op komst de telefoon verslaving zag ik gister een programma op tv. Volgende keer zal ik mij zelf daar maar eens over uit laten.

Vorige week weer wat foto’s laten uitprinten. Straks even ophalen het is een tijd geleden voor mij dat ik foto’s liet uit printen jaar of vijf dat ik zo met modellenwerk bezig was zeg maar net begon o wat wou ik graaf die foto’s uitgeprint. Is natuurlijk te begrijpen rond de 400 stuks en daarna nog eens 500 foto’s ik weet het nog goed. Achter af denk je natuurlijk waar laat ik al dooie foto’s. Het is goed gekomen. Albums vol en de muur ook helemaal vol. Dit keer is het gedeeltelijk voor mensen die ik les geef het fitissen van uit een stoel. Vaak zijn deze mensen hoogbejaard.
Hoe mooi is het dan ook deze mensen die ik wekelijks zie en die hun uiterste best doen om mij te volgen met de ziekte van Parkinson en veel al dementie.
Hoe mooie is het dan toch om die mensen straks blij te zien, hoe mooi ik heb ze al een beetje laten zien op mijn telefoon. Maar een foto zo als een foto hoort te zijn in mijn ogen. Ja, dat raakt me dan als ik die mensen tussen de 75 jaar en de 104 ja als ik die mensen een plezier kan doen.

Wat kan het leven dan toch mooi zijn echt hoor het zit het Umm in de kleine dingen.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

SPAM

Je kunt je zo druk maken als je zelf wil, toch maak ik mijzelf weer zo druk op een goede manier hoor! Sommige belangrijk klussen blijven dan liggen omdat ik dan op dat moment belangrijkere zaken door laat gaan wat helemaal niet belangrijker is. Wat jullie misschien eerder gelezen heb in mijn blog er komt natuurlijk een fotowedstrijd aan, waar ik 5 foto’s mag inleveren, met bij ieder foto een bijpassend gedicht. Het hoeft niet maar je bent perfectionist of niet.

Dus wil dat graag doen al helemaal dat ik vorig jaar te laat er mee was. Wel toen mee gedaan aan een verhaal zoals je misschien eerder hebben gezien aan de video en aan het verhaal. Het is dus enkele verhalen wedstrijd samen met een fotowedstrijd toch leuk je kunt er een envelopje met boeken bonnen mee winnen en ook nog je foto op canvas. En naamsbekendheid in de krant noem maar wat op, het is natuurlijk leuk om aan een wedstrijd mee te doen.
Als jullie een leuke verhalenwedstrijd weten en of fotowedstrijd dan hou ik mij aanbevolen. Laat dan even een reactie achter of laat het mij dan op een andere manier weten alvast bedankt.

De Reden is waarom ik dit stuk schrijf is als volgt;

Elke dag bekijk ik meerder keer mijn mail. Dat is een autisme geworden, net zoals een stuk schrijven voor ELLY-ELtje of muziek luisteren terwijl je een stuk schrijft, ach gewoon automatisme word het. Dus… ik check mijn mail. En ja hoor weer kom ik troep tegen rotzooi waar ik niet om vraag ik open het niet eens, nee ik blokkeer het zelf steeds komt het terug, vaak gaat het over Viagra??

Ik en de Viagra, ik snap er niks van? Het liefst zou ik naar het bedrijf willen stappen en bij wijze van spreken mijn boomstam op de balie willen leggen en vragen heb ik Viagra nodig? Maar goed ik doe wat wijs is voor me ik blokkeer die schit en ga weer verder.

Ik weet niet hoe het bij jullie zit en misschien deze lezer van dit artikeltje kunnen jullie mij misschien raad geven hoe deze SPAM want dat is het gewoon het is gewoon fucking SPAM niet meer krijg. Je zou zegge misschien plaats er een anti virus moordenaar op die als die Spam regelrecht kapot maakt dat het niet meer terug komt. Zelf ben ik bang dat het altijd zal blijven.

En nu back-up van mijn foto’s maken, dat zal wel weken in beslag nemen. Maar als ik het nu niet ga doen heb ik straks helemaal niks meer dus dat.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Veelzijdig

Ik heb inmiddels 1000e foto’s geschoten in mijn leven, het is natuurlijk altijd een droom om je foto’s terug te zien in een video clip dat is me laatst over komen, echt super gaaf STEENkoud bedankt. Het is natuurlijk heel leuk als je geld kan verdienen aan je foto’s maar inmiddels ben ik er achter gekomen dat het niet zo makkelijk is dan ik dacht. Er zijn zo veel fotografen in de stad / dorp waar je woont en ieder kan wel een oom of tante, die foto’s maakt en die het gratis wil doen.

Veel mensen nemen genoegen met een foto die minder is van kwaliteit, boven een foto die wat kost voor met goede kwaliteit. Zelf denk ik dat je aan de klant een heel totaal pakket moet kunnen bieden. Wat voor een beginnende fotograaf vaak moeilijk is om te kunnen bieden omdat het simpel weg een groot start kapitaal moet hebben.
Je moet je kunnen onderscheidden en het liefst toch wat tegenstrijdig is wat ik net zei je kunt je beter ontwikkelen in een onderwerp bijvoorbeeld alleen studio fotografie en daar heel goed in worden, dan bijvoorbeeld fotograferen in alles wat beweeg.
Ik schrijf gewoon even over mijn gedachten en het verhaal wat hier over staat is voor de gemiddelde mens denk ik en het is ook wijs slim en doordacht. Ik ben dan toch weer anders ik vind het vak fotografie zo leuk dat ik het liefst ook alles fotografeer wat beweegt. Dat doe ik nu ruim vier jaar, en het lijkt maar niet minder te worden tuurlijk ga ik er nu wel verstandiger mee om, maar ik blijf fotograferen wat ik leuk vind. Zoals vandaag 10 mei is het een prachtige dag.

Stel je nou eens voor dat je een natuurfotograaf bent. Je loopt met het mooie weer een rugzak vol objectieven en een paar camera’s met een statief aan je rugzak door de bossen. Heel gaaf hoor, dat doe ik ook wekelijks. Maar stel je nou eens voor dat dit de richting is waar je voor je kozen heb. Dan heb je zeker aan de ene kant rust. Enkele gedachten een keus een doel, je ben vaak dan wel afhankelijk van het weer, enz. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat ik zelf veel te veel wil en veel doe, soms te veel. Ik had vandaag echt in gedachten om te bespreken met jullie dat ik aan een fotowedstrijd mee ga doen om toch meer bekendheid / geld misschien een beetje geld te kunnen verdienden. En dat ik zo veel foto’s heb dat ik niet kan kiezen, welke ik zou een paar van mijn foto’s hier op delen en vragen welke foto jullie het mooiste zou vinden. Dat doe ik dus de volgende keer! Of die keer daar op je weet hoe dat gaat.

Maar denk alvast een beetje mee als je wil. Welke foto van mij vinden jullie het mooist? Je kunt altijd even de link waar de foto op staat mailen naar mij elmarroeper@hotmail.com of je laat ze onder in de reactie achter of een van de links op de welkome pagina van ELLY-ELtje.

Goed waar was ik gebleven? O ja het gaat om het fijt dat ik dus niet een fotograaf ben, zie al de link op de begin pagina’s ik probeer zo veelzijdig te zijn, als het maar kan. Als ik vandaag zin heb om een stuk te schrijven doe ik dat als ik vanavond weer een foto wil maken voor Koken doe je z® dan doe ik dat, Ik ben ook van plan om af en toe een recept van de foto’s van Koken doe je z® te plaatsen en dat zal ik hier dan doen.

Ik doe gewoon mijn ding en dat blijf ik doen ja toch.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Even terugblikken schrijverswedstrijd

Een jaar geleden deed ik mee met een Schrijverswedstrijd en ben ik tweede geworden

dit was mijn ingestuurde verhaal.

 

Verbinding

30 mei 2014

Tekst: Elmar Marijn Roeper

Elke dag is het raak, ik word wakker, stap uit bed in de richting van de woonkamer. Ik aarzel niet, omdat dit een gewoonte is geworden in mijn leven. En een gewoonte is oh zo moeilijk te verbreken. Ik denk niet na, het zweeft in mijn bovenbewustzijn, gewoon een automatische piloot. Dat ben ik dus!

Ik doe de deur open van mijn woonkamer en ik loop naar mijn computer.

Ik leef bij de dag en kijk altijd in mijn agenda wat die dag mij zal gaan brengen. Maar… voordat ik dat doe, trek ik de deur open van mijn computermeubel. Ik zak naar beneden en druk daar de oh zo bekende power knop in van mijn drievoudige stopcontactdoos en zie daar: het rode lampje gaat aan en op alle drie de stopcontacten staat nu spanning. Vervolgens druk ik op de aan/uit-knop van de computer en daar komt het verslavende, maar oh zo bekende geluid van de computer.

Pruttel, pruttel en ja hoor, binnen enkele minuten draait mijn computer zoals het hoort: vlekkeloos. Ja, daar heb ik wel voor gezorgd dat mijn computer niet zal gaan crashen en ja, wat moet ik zonder computer?

Het is mij duidelijk, mijn buik gromt en de computer (hou ik mezelf voor) heeft voordat ik het weet Facebook, Twitter en Outlook geopend. Ik kan mezelf niet bedwingen en moet meteen mijn inbox van alle drie, het liefst tegelijkertijd, inzien. Heb ik wel een mail? Oh ik voel me zo belangrijk en ineens in een mum van tijd krijg ik een akelig gevoel: geen mail, ja alleen maar bullshit-mail aan reclames.

Vervolgens kijk ik snel bij Facebook: +00 staat er. Dat houdt in meer dan 100 berichtjes, het bekende wereldbolletje, “ja berichtjes”, van alles wat, wat al ”mijn vrienden” zo nu en dan hebben gedaan. Het stelt me gerust. Maar mijn buik begint te roepen of eigenlijk te schreeuwen dat ik echt honger heb.

Omdat ik veel foto’s maak en regelmatig model ben, is dit medium prima voor mij. Dus ook deze morgen ben ik weer voor de bijl gegaan en ben foto’s gaan bewerken en voordat je het weet ben ik twee uur verder. Honger als een paard.  Met een vervelend gevoel in mijn buik, nee niet van de honger, maar omdat ik achter die computer vandaan moet. Ik loop naar de keuken en smeer snel twee boterhammen met boter en hagelslag met pindakaas, staand eet ik het op, denkend aan die foto’s en het hele internetgebeuren.

Ik sta even stil en denk: hoe is dit allemaal begonnen?

Waar heeft het allemaal mee te maken?

Ben ik echt verslaafd? Aan alles wat ik doe op het internet?

Zal het allemaal komen door de verbinding?

Verbinding van het internet?

Ik schenk een beker melk in, spoel de laatste restjes pindakaas met hagelslag weg en ga rustig verder met foto’s bewerken.

Business As Usual…

Vorige jaar was ik te laat voor de fotowedstrijd die op dezelfde dag word gegeven als de schrijf wedstrijd, Dit jaar ben ik voor beide op tijd. Hoop ik….

Mijn volgende ELLY-ELtje, zal ik jullie als lezer ook hard nodig hebben. Welke foto jullie het mooiste vinden. Daar later meer over.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Het gaat lekker

S ‘nachts werk ik toch het lekkerst.

Ik ben WordPress beter onder de knie aan het krijgen, dat kan alleen maar door middel van proberen, oefenen, vallen, en weer door gaan.

Welk thema ik zal gebruiken? Keuze, is reuze.
Ik denk dat ik er voorlopig nu wel uit ben. Nu was het om de links die ik naast WordPress heb op het beeldscherm te krijgen.
En geloof het of niet, misschien hebben jullie ze al zien staan?

Maar…. De linken die verwijzen naar mijn pagina’s website enz. enz. enz. Zijn er in de loop der tijd wat geworden.
Allemaal netjes te pronken op mijn verzamelsite WordPress en stiekem is mijn site ook wel heel gaaf! Als zeg ik het zelf. Lekker sleutelen, en er ook elke dag mee bezig zijn.

Ik zit wel vast aan bepaalde ruimte, de opslag die ik mag gebruiken. Daarom werk ik met veel links die dan weer verwijzen naar bijvoorbeeld een video of foto.

Het gaat lekker, elke dag leer ik weer nieuwe dingen. En als het dan lukt ben ik reuze blij.Maar waarom s ’nachts nou veel beter gaat mag Joost weten. En wie Joost is?Weet ik ook niet.

Het zij zo dus soms bij neer leggen is ook wel eens een must c.q. doel.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Wie wind zaait zal storm oogsten

Te vaak staan we er niet bij stil, dat we moeten stil staan. Vaak loopt men te snel door, en vergeet men waar hij of zij heeft gelopen. Vaak denkt men pas na voordat het gebeurd is. Stil staan en even een seconde nadenken, waarom je iets doet word vaak vergeten. Het schroomt helemaal niet met de manier waar en hoe ik dit schrijf en met welk tempo. Ik schrijf het met de snelheid hoe me hersens het weer geven aan mijn vingers die het direct in tikken. Gewoon omdat ik het niet wil vergeten probeer ik alles direct op te schrijven. Gelijk met de gedachten van is het wel zo goed om gelijk te reageren op wat je denkt. Eigenlijk kom je dan weer bij het verhaal van wat ik hier voor heb geschreven.
Ik kijk niet eens naar mijn beeldscherm. Nakijken komt later wel….

Soms wou ik wel eens dat ik dat vaker zo deed, en soms snak ik wel dat ik vaker zo veel inspiratie heb om alles zo snel op te schrijven en ook niet na willen denken wat de gevolgen kunnen zijn waarom ik zo snel schrijf. Ach, verbeteren komt wel, als ik klaar ben met deze tekst.

Ik kwam deze foto net tegen is alweer uit 2014. Op de grens van Alkmaar Heerhugowaard. Ik durf niet te zeggen of het nu Alkmaar is of Heerhugowaard. Wel weet ik dat ik deze tekst zonder te stoppen schrijf met op de achtergrond de nieuwe cd van John Legend – Love in the Future (Deluxe Edition). Meestal als ik iets wil opschrijven moet het geluid uit en liefst de ventilator van mijn afzuiging ook uit. Puur 100 procent concentreren en totaal geen afleiding en geen prikkels van de andere kant. Het kan een kraan zijn die drupt een schreeuwend kind dat is wel heel kinderlijk of een voorbijgaande auto kortom alles wat geluid of beweging maakt. Het is dus bijzonder dat ik met het pompend geluid uit mijn spiekers gewoon een stuk schijf waar ik wel degelijk over nadenk.

Ik zie het niet echt als een dagboek maar als een ELLY-ELtje 😉 Overal over schrijven zal niet een twee drie gaan maar als ik nog even over de foto bekijk die ik immers zelf geschoten heb een dikke vette selfie. Vanaf statief dan en later bewerkt en uiteindelijk een zwart wit HDR er uit laten exporteren. Het is weer wat anders zal het verhaal ook niet langer maken, maar moet wel toegeven dat het me toch aardig bevalt.

Misschien de volgende keer er echt voor gaan zitten in een prikkelarme omgeving nou ik denk het niet dit bevalt me wel geen vraten verder maar gewoon een heerlijk stuk schrijven.

 Copyright © 2015 ELLY-ELtje

11-20

De tijd,

ja de tijd is maar een begrip, maar de tijd vloog en vliegt voorbij vandaag de dag bij mij. Vandaag heb ik weer eens een kort filmpje gemaakt eigenlijk zo lang als het nummer zelf. Ik leerde dit nummer vandaag pas kennen en vond het mooi dus wou het niet onderbrekend in de video hebben.

Ik heb 10 foto’s er in verwerkt. 10 Foto’s die ik zelf uiteraard gefotografeerd heb en bewerk ik heb er zo veel klaar liggen dus heb ik al enige tijd geleden bedacht plaats er elke keer 10. Vandaar 11-20. Ik heb 10 foto willekeurig gepakt en in het filmpje 3 keer terug laten komen net wel iedere keer even anders maar alles bij me kaar vind ik het weer leuk gelukt.

Alleen een filmpje maak gaat niet 1, 2, 3, nee nee,

1. Filmpje bewerken ect.
2. Daarna back up maken op mijn harde schijf.
3. Daarna uploaden naar youtube.
4. Vervolgens alles goed invullen op de site. Wil er geen reclame in hebben van anderen dus helaas ook geen geld verdienen.

Belangrijkste is dat er weer een leuk filmpje van mij zelf op staat zo is het toch. Veel kijk plezier en laat even een reactie achter wat je er van vond. Opbouwende kritiek mag natuurlijk ook.

Copyright © 2015 ELLY-ELtje

Eerste blogje

Mooie tijd om eens een stukje te schrijven inmiddels is het 1.43 uur midden in de nacht ik wou graag mijn nieuwe website ELLY-ELtje een beetje op orde hebben. Nu moet toegeven dat WordPress mij het wel makkelijk heb gemaakt. Ik denk dat de meeste mensen wel met
Wordpress overweg kunnen. Echt een leuke en ook belangrijk goedkope manier om een prachtige website op het internet te deponeren, of moet ik zeggen flikkeren droppen ach het is perfect gegaan al zeg ik het zelf.

Tuurlijk ben ik ook benieuwd wat jullie er van vinden, een beetje opbouwende kritiek kan ik altijd gebruiken.
Mensen die de moeite nemen en mijn website helemaal af te branden is zo makkelijk en dat soort mensen adviseer ik dan ook reageer niet! Doe wat je leuk vind. En ja tuurlijk zijn er mensen die het leuk vinden om een website af te kraken. Maar daar heb ik bij deze kak aan! Moest ik even kwijt excuus.

Fotomodel Marijn © Ken Phelan

Een website maken en onderhouden gaat natuurlijk veel tijd in zitten, maar voor mij is het een prima uitlaatklep, om de mensen wereldwijd van mijn ditjes en datjes, kort door de bocht te laten genieten.

Ik vind het leuk om mensen te vermaken en uiteraard ook een beetje in de belangstelling te staan dat is wel een beetje mijn karakter, tuurlijk weet ik of beter gezegd besef ik dat ik alles wat ik publiceer ook negatief kan uiten op mij maar ik denk maar zo ik breng het positief dus zal het ook wel weer positief terug komen.

Volgens mij noemen ze het ook wel Karma.

Dit was even een proef blogje, laat me maar weten wat jullie er van vinden slaap lekker fijne nacht…

Copyright © 2015 ELLY-ELtje